بهادرعلی حسینیبهادر علی حسینی، نویسنده و مترجم هندی می‌باشد. ۱ - شغل حسینیدبیر دانشکده فورت ویلیام در کلکته بود. [۱]
سفیر اختر راهی، ج۱، ص۲۷۷، ترجمه‌های متون فارسی به زبانهای پاکستانی، اسلام آباد ۱۳۶۵ ش.
شرح احوال او از نظرها پنهان مانده است.
۲ - پدر و سرزمین پدری حسینیسرزمین پدری او سوانا، از توابع دهلی و پدرش سیدحسن بن سیدجعفر مدنی بود. [۲]
غلام رسول مهر، جماعت مجاهدین، لاهور، ج۱، ص۳۰۵ـ۳۰۹.
او در سالهای ۱۲۱۶ـ۱۲۳۱/ ۱۸۰۱ـ۱۸۱۶، مترجم و سرپرست امور دفتری بخش هندوستانی دانشکده فورت ویلیام بود و در آن‌جا گذشته از تحقیق و نگارش به تدریس نیز اشتغال داشت.
۳ - مقام علمی حسینیبهادر علی حسینی را از دانشمندان بلندپایه هندوستان دانسته‌اند. ۴ - ذوق شعری حسینیاو شعر نیز می‌سرود، اما مجموعه اشعارش در دسترس نیست و تنها ابیاتی پراکنده از او در برخی از آثارش دیده می‌شود. ۵ - تألیفات حسینیآثار وی عبارت‌اند از: نثر بی نظیر، خلاصه منثوری از مثنوی معروف میرحسن دهلوی (۱۱۵۴ـ۱۲۰۱) به زبان اردو، موسوم به سحرالبیان می‌باشد. انتشارات دانشکده فورت ویلیام در ۱۲۱۸/۱۸۰۳ آن را به چاپ رسانید و پس از آن نیز بارها تجدید چاپ شد؛ اخلاق هندی، مجموعه‌ای از حکایت‌های اخلاقی و دلنشین به زبان اردو. [۳]
سفیر اختر راهی، ج۱، ص۲۷۷، ترجمه‌های متون فارسی به زبانهای پاکستانی، اسلام آباد ۱۳۶۵ ش.
اصل آن به زبان سانسکریت و به نام هِتوپَدیش بوده و نویسنده آن ناراین بَت است. ترجمه فارسی این کتاب مفرح القلوب نام دارد.
در ۱۲۱۸/۱۸۰۳ دانشکده فورت ویلیام اخلاق هندی را چاپ کرد و پس از آن نیز بارها تجدید چاپ شد؛ تاریخ آسام، ترجمه فتح عبریه (یا عبرتیه) تألیف شهاب الدین احمد بن محمد ولی طالش به زبان اردو می باشد. اصل کتاب به زبان فارسی بوده است. [۴]
آفتاب اصغر، تاریخ نویسی فارسی در هند و پاکستان، ج۱، ص۴۳۸ـ۴۴۱، لاهور ۱۳۶۴ ش.
موضوع آن پیشرویهای نظامی یکی از سرداران دوران حکومت اورنگ زیب (۱۰۶۸ـ۱۱۱۹/ ۱۶۵۸ـ۱۷۰۷) به نام میرمحمد سعید اردستانی معروف به میر جمله (متوفی ۱۰۷۳) در آسام و کوچ بهار است که نویسنده جنگاوری‌های او را دیده و تحریر کرده است.
تاریخ آسام در ۱۲۲۰/۱۸۰۵ کامل شده اما هنوز به طبع نرسیده است؛ قواعد زبان اردو، که خلاصه‌ای است از کتاب هندوستانی زبان قواعد، تألیف جان گیل کریست. [۵]
جان گیل کریست، قواعد زبان اردو، ج۱، ص۴۸، مشهور به رساله گلکریست، چاپ خلیل الرحمان داودی، لاهور ۱۹۶۲.
[۶]
محمد عتیق صدیقی، گلکرست اوراُس کاعهد، ج۱، ص۱۸ـ۲۴، علیگره ۱۹۷۳.
آثار دیگری نیز نظیر نقلیات، نقلیات لقمان و ترجمه قرآن به او منسوب است.
این کتابها را حسینی با یاری دوستان خویش نوشته یا ترجمه کرده است. [۷]
محمد عتیق صدیقی، گلکرست اوراُس کاعهد، ج۱، ص۱۷۰، علیگره ۱۹۷۳.
[۸]
وحید قریشی، کلاسیکی ادب کاتحقیقی مطالعه، ج۱، ص۲۱۵ـ۲۱۷، لاهور ۱۹۶۵.
۶ - فهرست منابع(۱) آفتاب اصغر، تاریخ نویسی فارسی در هند و پاکستان، لاهور ۱۳۶۴ ش. (۲) سفیر اختر راهی، ترجمه های متون فارسی به زبانهای پاکستانی، اسلام آباد ۱۳۶۵ ش. (۳) محمد انصارالله، قاعده هندی ریخته عرف رساله گلکرست، علیگره ۱۹۷۳. (۴) محمد عتیق صدیقی، گلکرست اوراُس کاعهد، علیگره ۱۹۶۰. (۵) وحید قریشی، کلاسیکی ادب کاتحقیقی مطالعه، لاهور ۱۹۶۵. (۶) جان گیل کریست، قواعد زبان اردو، مشهور به رساله گلکریست، چاپ خلیل الرحمان داودی، لاهور ۱۹۶۲. (۷) غلام رسول مهر، جماعت مجاهدین، لاهور. ۷ - پانویس
۸ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بهادرعلی حسینی»، شماره۲۱۷۱. |